کد مطلب:33892 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:240

خوابی شگفت











«ابن ابی الحدید معتزلی» در مقدمه ی شرح نهج البلاغه خود از قول «فخار بن معد علوی موسوی»[1] نقل كرده است كه شیخ مفید شبی در خواب دید كه حضرت فاطمه ی زهرا- سلام الله علیها- دختر گرامی رسول خدا- صلی الله علیه و آله- دست دو كودك خود، حسن و حسین- علیهماالسلام- را گرفته، نزد وی به مسجدش در محله ی شیعه نشین «كرخ» آورد و پس از سلام به شیخ فرمود: «این دو پسران منند به آنان علم فقه و احكام دین بیاموز!»

شیخ مفید پس از بیداری در شگفت ماند كه این چه خوابی بوده كه او دیده است؟ بامداد آن شب، چون روز بر آمد، فاطمه دختر ناصر، در حالی كه كنیزانش گرد او بودند و دو پسرش محمد رضی و علی مرتضی را همراه داشت به مسجد شیخ مفید آمد. شیخ برخاست و به فاطمه سلام كرد. فاطمه گفت: «ای شیخ! اینان دو پسر منند. آنان را نزد تو آورده ام تا بدیشان علم فقه و احكام دین بیاموزی!»

شیخ مفید گریست و خواب خود را برای فاطمه نقل كرد و تعلیم علم فقه و احكام دین را بدیشان بر عهده گرفت و خداوند بر آن دو نعمت بخشید و برای ایشان چنان

[صفحه 81]

درهایی از علوم و فضایل گشود كه در سراسر گیتی شهره گشتند و تا روزگار باقی باشد نامشان باقی خواهد بود.[2].


صفحه 81.








    1. «سید شمس الدین ابوعلی فخار بن معد موسوی» از عالمان بزرگ شیعه در نیمه ی دوم قرن ششم و دهه های نخست قرن هفتم هجری است. وی نسب شناسی برجسته و محدثی گرانقدر بوده است. درگذشت او به سال 630 هجری و وی معاصر و معاشر «ابن ابی الحدید معتزلی» بوده است. ر. ك: روضات الجنات، ج 5، صص 334 -331، تنقیح المقال، ج 2، ص 3 (من ابواب الفاء)، اعیان الشیعه، ج 393 و 8.
    2. شرابن ابی الحدید، ج 1، ص 41، روضات الجنات، ج 4، ص 285.